எனது இந்தியா! (பிண்டாரிகளின் கொள்ளை!)

கூலிப் படைகளைவைத்துக் கொள்ளை அடிப்பதும் கொலை செய் வதும் வரலாறு நெடுக உண்டு. 18-ம் நூற்றாண்டில் வலிமை மிக்க கூலிப் படையாக ஒரு இனமே செயல்பட்டுவந்தது. அவர்களை பிண்டாரிகள் என்று அழைத்தனர். 20 ஆயி ரம் பேருக்கும் அதிகமான பிண்டாரியர், அப்போது மத்தி ய இந்தியாவைத் தங்கள் வசமா க்கி வைத்து இருந்தனர். இவர்களை, கட்டுப் பாட்டுக்கு ள் அடங்காத கொள்ளைக் கூட்டம் என்று பிரிட்டிஷ் ஆட்சியாளர்க ள் குறிப்பிடுகின்றனர்.  முகலாயப் பேரரசின் ஆட்சி நிலை குலைய ஆரம்பித்தவுடன், வட இந்தியாவில் நிறையக் குட்டி ராஜ்ஜியங்கள் தலை தூக்க ஆரம்பித்தன. மராட்டிய ஆட்சியாளர்களான சிந்தியா மற்றும் ஹோல்கர் ஆகியோரின் பாதுகாப்பு, பிண்டாரியருக்குக் கிடைத்த காரணத்தால் அவர்கள் வெல் ல முடியாத பெரும் சக்தி யாக வளர்ந்து நின்றனர். நர்மதைப் பள்ளத்தாக்கில் இருந்து கொ ண்டு, கிழக்கே ஒரிசாவின் கட்டாக், மேற்கே சூரத், தெற்கே ஆந்திர மாநிலத்தின் குண்டூர் மற்றும் கஞ்சம் ஆகியவற்றின் இடைப்பட்ட பகுதிகளி ல் கொள்ளை அடித்து வந்தனர். பிண்டா ரிகள் தமக்கென தனியே அரசு எதுவும் அமைக்கவில்லை. ஆனால், கூட்டமாக ச் சேர்ந்து தாக்கிக் கொள்ளையிட்டு, அதைவைத்து வாழ்வதுதான் அவர்களி ன்  தொழில். பிண்டாரியர் என்ற பெயர் வந்ததற்கு பல்வேறு காரணங்கள் கூற ப்படுகின்றன. சோளத்தில் இருந்து வடித்து எடுக்கப்படும் மதுவின் பெயர் பிந்தா. ஆகவே, அதைக் குடித்தவர்கள் பிந்தாரியர் என்று இர்வின் கூறுகிறார். பந்தார் என்ற இடம், பர்ஹான்பூருக்கு அருகில்

உள்ளது. அங்கே இருந்து வந்தவர்கள் என்பதால், அவர்கள் பிண்டா ரிகள் என்று அழைக்கப்படுவதாகவும் கூறப்படுகிறது. சரித்திர ஆசிரியர் சிவனடி, பிண்டாரியர் கள் பற்றிய தனது கட்டுரை ஒன்றில், ‘பல முக்கியத் தகவல்களைக் குறிப்பிட்டு இரு க்கிறார். அவரது கட்டுரையில், ஒளரங்க சீப்பின் ஆட்சிக்குப் பிறகே, பிண்டாரிகள் ஒன்று திரண்டு பெரும் கொள்ளைக் கூட் டமாக மாறினர். இவர்களின் மூதாதையர் கள் தக்காணத்தில் உள்ள பிஜப்பூரைச் சேர்ந்தவர்கள். அவர்கள், பட்டாணிய வம்சா வழியில் வந்தவர் களாக இருக்கக் கூடும். இவர்கள் முகமது கான், அகமது கான் என்ற இரண்டு ஆப்கானியர்களின் வழித்தோன்றல்கள் என்று கருதுவோரும் உண்டு. மராட்டிய ஆட் சியின் எழுச் சிக்கும், பிண்டாரிகளின் செயல்களுக்கும் இடையில் நெருக்க மான தொடர்பு இருந்து இருக்கிறது. அதாவது, போர்க் காலங்களில் சம்பளம் தரப்படாத துணைப் படை ஒன்று எப்போது மே இருக்கும். இந்தப் படையி ன் வேலை, தோல்வி அடைந்த நா ட்டுக்குள் புகுந்து அங்குள்ள மக்களைக் கொன்று, அவர்க ளின் வீடு களுக்குத் தீ வைத்து, கையில் கிடைத்த பொருட்க ளைக் கவர்ந்து, பெண்களை வன்புணர்ச்சி செய்து எதிரி மீண்டும் தலை எடுத்துவிடாம ல் அழித்து ஒழிப்பதாகும். அப்ப டி, அரசின் அனுமதியோடு கொ ள்ளையடிக்க அனுப்பப்படும் ஒரு பிரிவாகவே பிண்டாரிகள் இரு ந்தனர். அவர்களுக்கு அரசு மானியமாக நிலமும் தானியங்களும் தரப்பட் டதற்கும் சான்றுகள் இருக்கின்றன’ என்கிறார்.

1815-ம் ஆண்டு சென்னை ராஜதானியில் இருந்த மசூலிப்பட்டினம் பகுதிக்குள், 10 ஆயிர த்துக்கும் மேற்பட்ட பிண் டாரிகள் தாக்குதல் நடத்தி, 300-க்கும் மேற்பட்ட கிராமங்களில் கொள்ளை அடித்தனர். இந்தப் பகுதி யில், கர்னல் டவ்டன் தலை மையில் ஒரு படை பாது காப்புப் பணியை மேற் கொண்டு இருந்தது. அந்தப் படையின் கண்ணில் மண் ணைத் தூவிவிட்டு பிண்டாரிகள் கொள்ளை அடித்தனர். இந்தக் கொள்ளையின்போது, பிரிட்டிஷ் பாதுகாப்பில் இருந்த அலுவல கங்கள், வீடுகள், அத்தனைக்கும் தீ வைத்துவிட்டனர். பயந்து போன மக்கள் ஊரைக் காலி செய்து வெளியேறினர். பிரிட்டிஷ் படையால் மக்களைப் பாதுகா க்க முடியாது என்ற நிலை உருவாகி விட்டதைக் கண்டு, ஆத்திரம் அடைந்த ஹேஸ் டிங் பிரபு, பிண் டாரிகளை ஒடுக்க தனிப் படைப் பிரிவு ஒன்றை உருவாக்கினார். அந்தப் படையினர், பிண்டாரி களின் கொள்ளையைத் தடுக் கும் முயற்சியில் இறங்கினர். பிடார் மற்றும் கஞ்சம் பகுதிகளில் கொள்ளை அடிக்க வந்த கும்ப லை, மேஜர் மெக்டோவல் சுற்றி வளைத்துத் தாக்கினார். எதிர்பா

ராத இந்தத் தாக்குதலில், பிண்டாரிகளில் பலர் படு காயம் அடைந்தனர். பேஷ் வா ஆட்சிப்பகுதியில் கொள்ளை யிட வந்தவர்களை, மேஜர் லூசிங்டன் மறைந் திருந்து தாக் கினார். இதில், 300-க்கும் மேற்பட்டோர் பிடிபட்டனர். 500 பேர் தப்பி ஓடினர். இந்தத் தாக்கு தலுக்குப் பதிலடி கொ டுக்க, பிண்டாரிகள் திடீர்த் தா க்குதல் நடத் தினர். பூரி ஜெக னாதர் ஆல யத்தைத் தாக்கிக் கொள்ளை அடிக்கப் போ கிறார்கள் என்ற தகவல் கிடைத்தவுடன், பிரிட்டிஷ் படை அதன் பாதுகாப் புக்குப் போனது. ஆனால், அவர்கள் அங்கே கொள் ளை அடிக்காமல், கஞ்சம் பகுதி யைத் தாக்கிப் பெரு ம் கொள்ளை அடித்தனர்.