நோய்கள் குறித்த கல்வியும், விழிப்புணர்வின் அவசியமும்!

நவீன மருத்துவம் இந்தியனின் சராசரி வாழ்நாளை அதிகரிக்கச் செய்துள்ளது. வெளிநாடுகளில் இருந்து சிகிச்சை பெற இந்தியா வை தேர்ந்தெடுக்கிறார்கள். மற்ற நாடு களைக் காட்டிலும் மலிவாகவும், தரமா கவும் இங்கே சிகிச்சை பெற முடியும். நிச்சயம் பெருமைக்குரிய இடம் பெற்றி ருக்கிறோம். ஆனால் வெளி நாட்டினரை விடவும் மருத்துவமனைக்கு தாமதமாக வருவதில் நாம்தான் முன்னணியில் இருப்போம்.

இன்னமும் ஒரு பாட்டியின் குரல் காதில் ஒலித்துக் கொண்டிருக் கிறது.” அவன் பயந்திருப்பான், அவரைக்கூட்டி வந்து பார்த்து விட் டு பிறகு ஆஸ்பத்திரி போகலாம்!” அப்புறம் அவர் வருகிறார். தரையி ல் கோடு கிழிக்கிறார். எண்ணுகி றார், ”ஆமாம். பயந்திருக் கிறான். கோழி வெட்ட வேண்டும்.” மருத்து வமனை போவது பிறகு தான்.

நோயில் படுத்துவிட்டான்.என்ன காரணம் என்று தெரியவில்லை . அருள் வாக்கு கேட்க  விரைகிறார்கள்.’’ நான் பார்த்துக் கொள்கி றேன் மகனே!” என்கிறது சாமி! ” இதை மூன்று நாளைக்கு கொடு! மந்திரம் சொன்ன எலுமிச்சம் பழம். ’’உள்ளத்தில் தைரியம் பிற ந்துவிட்டது. சில நாட்களில் தேறிவிடுகி றார். தொடர்ந்தால் மருத்துவமனைக்கும் போவது ண்டு.

சொல்லப்பட்டவை பழங்காலத்து விஷயம்தான்.ஆனால் இன்ன மும் தொடர்ந்து கொண்டிருப்பவையும் கூட! பெருமளவு விழிப் புணர்வு வந்துவிட்டாலும் மிச்ச சொச்ச ங்கள் இருந்து கொண்டிருக்கின்றன. கல்வியறிவு வளரவளர இவையெல்லா ம் மாறிப் போய் விடும் என்றாலும் அதற் குள் சமூகத்துக்கு தரும் துன்பங்கள் அதிகமாகவே இருக்கும்.

சில சந்தர்ப்பங்களில் குறிப்பிட்ட நேரத் துக்குள் மருத்துவமனையை அடைய வேண்டியது அவசியம். இல்லாவிட்டா ல் விளைவுகள் விபரீதமாக இருக்கும். ஆனாலும் அப்படி வராதவர்கள் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள். எளிய கிராமத்து மனிதனுக்கு முன்னுரிமை என்பது பாரம்பர்ய நம்பி க்கைகளில் அடங்கியிருக் கிறது.

 

காசநோய் போன்ற நோய்களில் இருமிக்கொண்டே இருப்பார்கள். எளிதில் மருத்துவரை அணுக மாட்டார்கள். பத்து பதினைந்து பேருக்கு பரப்பிய பிறகே ஆபத்தான நிலையில் மருத்துவமனை அடை கிறார்கள். இந்நோயால் ஏற்படும் உயிரிழ ப்பும் அதிகமாகிறது. சுற்றி இருப்பவர்களும் பாதிக்க்ப்பட்டு விடுகிறார்கள்.